Miracolo!!

دیشب که داشتم "فلسفه فیلم نوآر" را با مقاله ای دربارهذاین شناسنامه فیلم نوآر، "شاهین مالت" تمام می کردم آن قدر دلم برای این فیلمی که محبوبم هم نیست تنگ شد که مشغول جستجوی ذهنی آرشیو و تنظیم سانس نمایش خصوصی فیلم برای خودم شدم اما خب به خاطر این که اینتر برای باختن به میلان 120 دقیقه وقت صرف کرد، پروژه معلق ماند تا شاید وقتی دیگر. حالا فرداست از آن فرداهایی که پرواز با یک ساعت تاخیر بلند می شود و خیابان های منتهی به هتل پر از ماشین هستند و مسئول پذیرش هتل کارآموز است و قبل از لم دادن روی تخت باید برای 11 نفر یادداشت نوشت. بعد از انجام همه اینها تلویزیون که روشن می شود تا سکوت اتاق را بشکند همفری بوگارت را با شاهین مالتش نی آورد توی اتاق! بله صدا صدای بوگی نیست، هر برخورد حس لامسه مردان و زنان فیلم بیرون آمده است و دلتنگی دست نخورده سر جایش می ماند اما معجزه معجزه است!